മനുഷ്യരെ പിടിക്കുന്നവൻ!

 മനുഷ്യരെ പിടിക്കുന്നവൻ!

“എന്നെ അനുഗമിക്കുക, ഇന്നു മുതൽ നീ മനുഷ്യരെ പിടിക്കുന്നവൻ ആകും.”—ലൂക്കോസ്‌ 5:

ഏകദേശം ഇരുപത് കൊല്ലo ഞാൻ റിക്രൂട്ട്മെന്റ് മേഖലയിൽ പ്രവർത്തിച്ചു. പതിനായിരക്കണക്കിന് ഉദ്യോഗാർത്ഥികൾ എന്റെ മുന്നിലൂടെ കടന്നുപോയിട്ടുണ്ട്. ആയിരങ്ങൾ വിവിധ ജോലികളിൽ പ്രവേശിച്ച് സന്തുഷ്ടരായി ജീവിക്കുന്നു. ചിലരെങ്കിലും ഇടയ്ക്ക് ഒരു ഫോൺ വിളിയിലൂടെയോ അല്ലെങ്കിൽ  ന്യൂ ഇയർ, ക്രിസ്മസ്, ഓണാശംസകൾ അയച്ചോ സ്നേഹബന്ധം നിലനിർത്തുന്നു.

ഞാൻ എനെറെ തൊഴിലിൽ ഏറ്റവും സന്തോഷവും സംതൃപ്തിയും കണ്ടെത്തിയത് , ജോലിയിൽ പ്രവേശിച്ച് ഏറെ വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷമാണ്. വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മടുപ്പും ഒരേ ജോലി ചെയ്യുന്നതിലെ വിരസതയും എന്നെ നിരന്തരം വേട്ടയാടി. കൂടാതെ  ബഹുഭൂരിപക്ഷം ഉദ്യോഗാര്ഥികളും ജോലി കിട്ടിയശേഷം കാണിക്കുന്ന കൃതജ്ഞതയില്ലായ്മ യും എന്നെ ഏറെ വിഷമിച്ചിരുന്നു.

ഈ സമയത്താണ് എന്നോട് വളരെ സ്നേഹവും വാത്സല്യവും ഉള്ള ഒരു സിസ്റ്റർ എന്റെ മനോവിഷമം തിരിച്ചറിയുകയും ചെയ്യുന്ന ജോലിയിൽ സംതൃപ്തി നേടാൻ അതിലെ പ്രത്യേകത കണ്ടുപിടിച്ച്, മനസ്സിലാക്കി വലിയ ഒരു കാൻവാസിൽ ചിത്രം പൂർണ്ണമായി ഉൾക്കൊണ്ട് ആ ജോലിയുടെ അസാധാരണത്വവും മഹത്വവും തിരിച്ചറിഞ്ഞു മുന്നോട്ടു പോകാൻ പ്രേരണ നൽകിയത്. സിസ്റ്റർ മുകളിലത്തെ ബൈബിൾ വാക്യം സൂചിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്, നീ മനുഷ്യരെ പിടിക്കുന്ന ജോലിയാണ് ചെയ്യുന്നത്. അത് ആത്മാർഥമായി ചെയ്യുക, ആയിരങ്ങൾക്ക് അവരുടെ ജീവിതം അർത്ഥവത്താക്കി കൊടുക്കാൻ നിനക്ക് സാധിക്കും, എന്ന അനുഗ്രഹ വചസ്സുകളോടെ എന്നെ പറഞ്ഞയച്ചു.

പിന്നീട് ഞാൻ ശാന്തമായി ഇരുന്ന് ആലോചിച്ചപ്പോൾ, എന്നിലെ കുറെ നന്മകൾ എനിക്ക് മുൻപിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നു. ഒരു കൺസൽട്ടൻറ് എന്നനിലയിൽ, ശരാശരിയിലും മുകളിലുള്ള നല്ല നല്ല കമ്പനികൾക്ക് വേണ്ടിയാണ് ഞാൻ റിക്രൂട്ട്മെന്റ് നടത്തിയിരുന്നത്. നിലവാരമുള്ള സ്ഥാപനങ്ങൾ, നിലവാരമുള്ള പദവികൾ , നിലവാരമുള്ള ശമ്പളം! ഒട്ടനവധി യുവാക്കളുടെ ജീവിതത്തിൽ നാഴികക്കല്ലായി അവർക്ക് നല്ലൊരു ജോലി ലഭിക്കാൻ ഞാനവരെ സഹാച്ചിട്ടുണ്ട്. തീർച്ചയായും അവരവരുടെ കഴിവുകൾ തന്നെയാണ് അവർക്ക് നല്ല ജോലി ലഭിക്കാൻ കാരണമായത്. എങ്കിലും ഒരു വഴികാട്ടിയാവാൻ എനിക്ക് സാധിച്ചു. സിസ്റ്ററുടെ വാക്കുകൾ എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നു - മനുഷ്യരെ പിടിക്കുന്നവൻ!!
പിന്നീട് പലപ്പോഴും ഒരു സുവിശേഷ വേലയാണ് ഞാനും ചെയ്യുന്നത്, എന്ന തോന്നൽ ഒരുപാട് സന്തോഷവും സംതൃപ്തിയും നൽകി. യേശു തന്റെ ശിഷ്യന്മാരെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിൽ കാണിച്ച മാതൃക, വലിയ പ്രചോദനമായി. ഓരോ ഇന്റർവ്യൂ വിലും മുന്നിൽ വരുന്ന ഉദ്യോഗാര്ഥിയുടെ എന്ത് നന്മയാണ് മേന്മയാണ് എനിക്ക് കണ്ടെത്താൻ കഴിയുക എന്നതിലായി എന്റെ ശ്രദ്ധ. പിന്നീട് ഹൊവാർഡ്‌ ഗാർഡ്നർ പറഞ്ഞുവച്ച ബഹുമുഖ ബുദ്ധി വൈഭവത്തിന്റെ തിയറി പഠിക്കുമ്പോൾ എന്റെ മുന്നിൽ വരുന്നവരിൽ ആരും തന്നെ കഴിവു കുറഞ്ഞവരില്ല എന്ന സത്യം മനസ്സിലാക്കി. സെലക്ട് ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ കൂടി, അവരെ പോസിറ്റീവ് ആയി മോട്ടിവേറ്റ് ചെയ്‌ത്‌ ഇന്റർവ്യൂ ക്യാബിനിൽ നിന്നും പറഞ്ഞയക്കാൻ എനിക്ക് സാധിച്ചു.

കരിയർ ഗൈഡൻസ്, കമ്പനികളിലെ ജോലിക്കാർക്ക് വേണ്ടിയുള്ള പരിശീലന പരിപാടികൾ എല്ലാം യേശുവചനങ്ങൾ പ്രചോദനമാക്കി മനോഹരമാക്കുവാൻ സാധിച്ചു. അടിസ്ഥാനം കൂടാതെ മണ്ണിൽ വീട് പണിത മനുഷ്യനും ഉറച്ച പാറമേൽ അടിസ്ഥാനം കെട്ടി വീടുപണിത മനുഷ്യനും കലാലയങ്ങളിൽ വിദ്യാർത്ഥികളിൽ പറയാതെ, എന്തൊക്കെ ഗൈഡൻസ് കൊടുത്താലും എന്തു പ്രയോജനം. അങ്ങിനെ ആഴത്തിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ യേശുവിന്റെ ഓരോ വചനവും നിത്യജീവിതവുമായി കൂട്ടിക്കെട്ടി നല്ലൊരു ഭാവി കെട്ടിപ്പടുക്കാൻ യുവാക്കൾക്ക് ഇത്രയധികം പ്രചോദനം നല്കുന്ന മറ്റൊരു മോട്ടിവേഷണൽ സ്പീക്കർ വേറെയില്ല എന്നു മനസ്സിലാവും.

താലന്തുകൾ
പത്ത് കന്യകമാരുടെ ഉപമ
അഷ്ടസൗഭാഗ്യങ്ങൾ,

ഇങ്ങിനെ ഓരോ സുവിശേഷ ഭാഗവും നമ്മുടെ നിത്യജീവിതവുമായി ഇഴചേർന്നു നിൽക്കുന്ന ദിവ്യ രത്നങ്ങളാണെന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിഞ്ഞാൽ, നമുക്ക് നമ്മെ തന്നെ തിരിച്ചറിയാൻ (ആത്മാവബോധം) ഈ വചനങ്ങൾ നിത്യവും ധ്യാനിച്ചാൽ മതി. ലോകാരോഗ്യ സംഘടന പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന പത്ത് ജീവിത നൈപുണ്യ കലകളിൽ ഒന്നാമതായി വരുന്നത് 'സ്വയം അവബോധം' തന്നെയാണ്.  

സ്വന്തം കണ്ണിലേക്ക് നോക്കുക, സ്വന്തം കണ്ണിലെ തടിക്കഷണം എടുത്തു മാറ്റുക, അതിനുശേഷം മറ്റുള്ളവരുടെ കണ്ണിലെ കരട് എടുക്കാം  - ഈ വാചകത്തിലൂടെ സ്വയ അവബോധത്തിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ സന്ദേശം യേശു ലോകത്തിന് നൽകുന്നു. നമുക്കൊക്കെ ഏറ്റവും ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള കാര്യം സ്വയം ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കുക എന്നതുതന്നെയാണ്. മറ്റുള്ളവരുടെ ആയിരം കുറ്റങ്ങൾ കണ്ടുപിടിക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. എന്നാൽ ശാന്തമായി സ്വസ്ഥമായി ഇരുന്ന് സ്വന്തം ഉള്ളിലേക്ക്, ഉണ്മയിലേക്ക് അൽപനേരം നോക്കാൻ (ധ്യാനിക്കാൻ) ഏറെ പ്രയാസമാണ്. പക്ഷെ അത് ശീലിക്കാൻ സാധിച്ചാൽ നിങ്ങൾക്ക് ലോകം കീഴടക്കുവാൻ സാധിക്കും. സ്വയാവബോധമാണ് വിജയത്തിന്റെ താക്കോൽ എന്ന സോക്രട്ടീസ് പറഞ്ഞത് അതുകൊണ്ടു തന്നെയാണ്.

യേശു മികച്ച ഒരു പരിശീലകനായിരുന്നു. വളരെ വ്യത്യസ്തമായ ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളിൽ നിന്നും തിരഞ്ഞെടുത്ത തന്റെ ശിഷ്യന്മാരെ നിരന്തരം പരിശീലിപ്പിച്ചു, മാർഗ്ഗദർശനം (Mentoring) നൽകി അവരെ പുതിയ മനുഷ്യരാക്കി മാറ്റി. വലിയ ആത്മീയതയും തത്വചിന്തയും മാത്രമല്ല, നിത്യജീവിതത്തിൽ മീൻ പിടിക്കുന്നതിൽ വരെ അവൻ അവരെ സഹായിച്ചു, പരിശീലിപ്പിച്ചു. മനുഷ്യരുടെ ഇടയിലേക്ക് അവരെ പറഞ്ഞയക്കുമ്പോൾ വ്യക്തവും കൃത്യവുമായ മാർഗ്ഗ നിർദ്ദേശങ്ങൾ എപ്പോഴും നൽകിയിരുന്നു. 

“നിങ്ങൾ ലോകമെങ്ങും പോയി, എല്ലാ സൃഷ്ടികളോടും സുവിശേഷം. പ്രസംഗിക്കുവിൻ" (മർക്കോ 16,15) യേശു ഈ വാക്കുകൾ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് നാമോരോരുത്തരോടുമാണ്. സു+വിശേഷം അഥവാ നല്ല വിശേഷങ്ങൾ, നല്ല വാർത്തകൾ ലോകത്തോട് പറയാൻ ബാധ്യസ്ഥരാണ് നാമോരോരുത്തരും. എന്നാൽ നാമിന്ന് സാമൂഹ്യ മാധ്യമങ്ങളിൽ കൂടി വെറുപ്പ്, വിദ്വേഷം, വ്യാജം, കപടത, നിന്ദ, വ്യക്തിഹത്യകൾ ഫോർവേഡ് ചെയ്യുന്ന, ഷെയർ ചെയ്യുന്ന പാവകളായി ജീവിക്കുന്നു? സുവിശേഷം (നല്ല വിശേഷങ്ങൾ)  പറയാൻ ബാധ്യസ്ഥരായ നമ്മൾ വിഷം പരത്തുന്ന ക്രിസ്തു ശിഷ്യരായി അറിയപ്പെടുന്നു!!

നമുക്ക് ഓരോ ദിവസവും ഒന്ന് ആത്മപരിശോധന നടത്തിയാലോ? ഇന്ന് ഞാൻ പകർന്നത് സുവിശേഷമാണോ? സദ് വർത്തയാണോ? 
----------------------

ജോസി വർക്കി

ട്രോൾ യുഗത്തിൽ 'അപൈശുനം'??!!

🚩#_അപൈശുനം🚩

ശ്രീമത് ഭഗവത് ഗീതയിലെ പതിനാറാം അദ്ധ്യായത്തിൽ 'അപൈശുനം' എന്നൊരു പദം പ്രയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്.
അന്യരുടെ കുറ്റങ്ങളും കുറവുകളും അന്വേഷിച്ച് കണ്ടു പിടിച്ച് അത് വെളിച്ചത്താക്കുന്നതിൽ സന്തോഷിക്കുന്നവനെ 'പിശുന ' നെന്നു പറയുന്നു.
ആരെയെങ്കിലും നിന്ദിക്കുക, പരദൂഷണം പറയുക; ഇത് പിശുനന്റെ സ്വഭാവമാണ്. ഇവരിൽ ദുഷ്ടതയേക്കാൾ കൂടുതലുള്ളത് ഹീന തയാണ്. ആളെപ്പോലും കാണാതെ കുറ്റങ്ങൾ പറയുകയും ചരിത്രങ്ങൾ വെളിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യും.
ഈ പ്രവർത്തി മൂലം സമൂഹത്തിൽ അയാളുടെ മാന്യത കുറയുകയും അയാൾ അവസാനം സ്വയം അപമാനിതനാകുകയും ചെയ്യും.
പിശുനനെ സിംഹത്തിനോടോ ചെന്നായയോടോ ഉപമിക്കാറില്ല. പുല്ലിൽ ഒളിഞ്ഞിരുന്നു കാലിൽ കൊത്തുന്ന പാമ്പിനോടാണ് ഉപമിക്കാറുള്ളത്. അതാണ് അവർക്കു യോജിച്ചത്. സമൂഹത്തിൽ ഇവരോടുള്ളത്ര വെറുപ്പും വിദ്വേഷവും ദുഷ്ടന്റെയോ ക്രൂരന്റേയോ നേർക്കുപോലും ഉണ്ടാകുന്നില്ല.
ചിലപ്പോൾ പിശുനൻ സ്വയം വിചാരിക്കുകയും പറയുകയും ചെയ്യും.
" ഞാൻ സത്യത്തിനു വേണ്ട സേവനമാണ് ചെയ്ത് കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. ഇത്ര കഠിനമായ കർത്തവ്യം അനുഷ്ഠിക്കുന്നതിനു സമുദായം എന്നെ അഭിനന്ദിക്കുകയാണു വേണ്ടത്. അതിനു പകരം ആളുകൾ എന്നെ നിന്ദിക്കുന്നു. ഇതെല്ലാം സഹിച്ചു ഞാൻ ഹൃദയത്തെ കഠിനമാക്കി നമ്രഭാവത്തോടെ സത്യത്തെ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു.
ഇതെന്റെ ധീരതയാണ്, ആത്മാർപ്പണമാണ് മറ്റുള്ളവർ സത്യനിഷ്ഠയെ ശിഥിലമാക്കി തങ്ങളുടെ മാന്യതയെ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി മൗനം അവലംബിക്കുന്നു.
അതിനാൽ ദുർജ്ജനങ്ങൾക്ക് എന്തിനും സൗകര്യം കിട്ടുന്നു.
സമുദായത്തിൽ ഞങ്ങളേപ്പോലെ സത്യത്തിനു വേണ്ടി സേവനമനുഷ്ഠിക്കുന്നവർ കുറയുന്നതു കൊണ്ട് ഞങ്ങൾക്കവരുടെ മാന്യതവകവച്ചു കൊടുക്കേണ്ടി വരുന്നു.
സമുദായം ഞങ്ങളുടെ സേവനത്തിൽ നിന്ന് മുതലെടുക്കുന്നു. എന്നിട്ട് ഞങ്ങളെ ഹീനൻമാരെന്ന് വിളിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു."
അന്യരുടെ ദൂഷ്യങ്ങളെ പരസ്യപ്പെടുത്തുന്നത് വാസ്തവത്തിൽ ആവശ്യമാണോ? അതു തുറന്നു കാണിക്കുവാൻ, പ്രകടിപ്പിക്കുവാൻ, പ്രചരിപ്പിക്കുവാൻ തനിക്ക് അധികാരമുണ്ടോ? എന്നാണ് മനുഷ്യൻ ആദ്യമായി ചിന്തിക്കേണ്ടത്. അതാണ് ശരിയായ ഉരകല്ല്.
പിശുനന്റെ ഗുണത്തെ പിശുനത എന്നു പറയുന്നു. പിശനത എന്ന ദുർഗുണം വർദ്ധിക്കുകയും സർവ്വസാധാരണമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്ന സമുദായത്തിന് ഒരിക്കലും ഉത്കർഷമുണ്ടാവില്ല.
അവിടെ എല്ലാ ഗുണങ്ങളും മണ്ണോടു ചേരുന്നു. അതിനാൽ പിശുനതയെ സമുദായ വിരുദ്ധമായ വൃത്തി എന്നു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ദൈവിക വൃത്തിയോടു കൂടിയ സമുദായത്തിൽ ഇതു കാണുകയില്ല. അപൈശുനം ദൈവീക സമ്പത്തിന്റെ ഒരു മുഖ്യ ലക്ഷണമാണ്.
പിശുനത എന്ന ദുർഗ്ഗുണത്തെ നശിപ്പിക്കുവാൻ സ്വാമി നമ്മെ എപ്പോഴും ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.

”അഹിംസാ സത്യമക്രോധ
സ്ത്യാഗ: ശാന്തിരപൈശുനം"
(ഗീത : 16 - 2)
( - ഭഗവാൻ ശ്രീ സത്യസായി ബാബ എഴുതിയ 'ഗീതാവാഹിനി'' എന്ന ഗ്രന്ഥത്തിൽ നിന്നും)

Who is an Ideal Devotee?

Even those with Bhakti must have certain qualities to gain the grace of God. This is explained in detail in Chapter 12, Shloks (verses) 13-20 of the Gita. The ideal devotee (Bhakta) should…

• not hate any living being
• cultivate friendship and compassion
• give up the feeling of "I and Mine"
• be unmoved by happiness or misery
• be forgiving
• strive for self-control
• always be content with what he/she has
• have a strong determination
• surrender his/her mind and intellect to God.
• not be afraid of anyone; and none in the world should fear him/her
• desire nothing
• be pure and efficient
• be free from elation, anger, fear and turbulence of mind
• be indifferent to what befalls him/her
• be free from weakness of mind
• free from the feeling that he/she is an independent agent
• have no feeling of elation and enmity or desire
• develop an attitude of mind which rejects good as well as bad things
• have no attachments and should accept pain and pleasure, honor and disgrace, heat and cold equally as his/her portion
• look upon friends and foes alike
• not indulge in idle talk
• not attached to any fixed abode
• be steadfast in mind.

It is such a 'Bhakta' that is dear to Sri Krishna. And most important of all, those Bhaktas are most dear to God who love him with full faith in his supremacy.

May we all be worthy of Gita's Bhakti!

Prayer, Love & Devotion

True Devotion - the way to come to God

I shall describe the people whom I love. They have goodwill towards all living beings, and are incapable of ill will. They are friendly and compassionate. They regard nothing as their own possession, and want no position of power for themselves. They are indifferent to both pleasure and pain. They are patient, contented, and self-controlled. They are firm in faith, and their hearts and minds are utterly devoted to me.

Their serenity is constant, and cannot be disturbed by others; on the contrary, their presence makes others feel serene. They are not elated by good fortune, nor depressed by misfortune. They do not compete with others and they have no fear of failure.

They are not attracted to particular people and places; nor are they repelled by particular people and places. They are both selfless and efficient in all their actions. They have no desire for pleasure and no fear of pain. They never grieve over the death of others or the loss of material goods; they accept with equanimity every event as it occurs.

They love friends and enemies equally. They are not encouraged by praise nor discouraged by blame. Whether they are honored or despised, they remain perfectly calm. Within their hearts there is silence.

These are the people whom I especially love. {From Bhagavad Gita 10, 13-16.}

[Bhagavad Gita is the dialog between Krishna and Arjuna before the Great Battle described in the epic Mhabharata. When the opposing armies stand ready to begin battle, the warrior prince Arjuna had a second thought about fighting and killing his kinsmen and lays down his arms.

Krishna, in the form of Arjuna's charioteer and friend, counsels him that, as a warrior, it is Arjuna's duty to fight. The discussion soon evolves into a general philosophical debate about the nature of the Self (atman), Brahman and the different paths to moksha. Krishna's 'Sermon of the Gita' is concerned with upholding the stability of society through the performance of one's duty (sva dharma).]

Prayer by Saint Francis of Assisi

Lord, make me an instrument of your peace.
Where there is hatred, let me sow love,
Where there is injury, pardon
Where there is doubt, faith,
Where there is despair, hope,
Where there is darkness, light,
Where there is sadness, joy.

O Divine Master, grant that I may not so much
seek to be consoled as to console,
not so much to be understood as to understand,
not so much to be loved, as to love;
for it is in giving that we receive,
it is in pardoning that we are pardoned,
it is in dying that we awake to eternal life.

Putting Prayer in Its Place - Teachings of Jesus Christ

(Matthew 6:5-13) Jesus’ instruction on prayer in Matthew begins this way:

“Whenever you pray, do not be like the hypocrites, because they love to pray while standing in synagogues and on street corners so that people can see them. Truly I say to you, they have their reward. But whenever you pray, go into your room, close the door, and pray to your Father in secret. And your Father, who sees in secret, will reward you”.

“When you pray, do not babble repetitiously like the Gentiles, because they think that by their many words they will be heard. Do not be like them, for your Father knows what you need before you ask him”.

“So pray this way: Our Father in heaven, may your name be honored, may your kingdom come, may your will be done on earth as it is in heaven”.

Give us today our daily bread, and forgive us our debts, as we ourselves have forgiven our debtors.

Jesus concludes His model prayer with these words: “And do not lead us into temptation, but deliver us from the evil one”.

The Way of Love (1 Corinthians 13:1-13)

If I speak in the tongues of men and of angels, but I do not have love, I am a noisy gong or a clanging cymbal. And if I have prophecy, and know all mysteries and all knowledge, and if I have all faith so that I can remove mountains, but do not have love, I am nothing. If I give away everything I own, and if I give over my body in order to boast, but do not have love, I receive no benefit.

Love is patient, love is kind, it is not envious. Love does not brag, it is not puffed up. It is not rude, it is not self-serving, it is not easily angered or resentful. It is not glad about injustice, but rejoices in the truth. It bears all things, believes all things, hopes all things, endures all things.

Love never ends. But if there are prophecies, they will be set aside; if there are tongues, they will cease; if there is knowledge, it will be set aside. For we know in part, and we prophesy in part, but when what is perfect comes, the partial will be set aside. When I was a child, I talked like a child, I thought like a child, I reasoned like a child. But when I became an adult, I set aside childish ways. For now we see in a mirror indirectly, but then we will see face to face. Now I know in part, but then I will know fully, just as I have been fully known. And now these three remain: faith, hope, and love. But the greatest of these is love.

Serenity Prayer by Reinhold Niebuhr

“God grant me the serenity

To accept the things I cannot change;

Courage to change the things I can;

And wisdom to know the difference.”