ആഗ്രഹമാണ് വിജയത്തിന്റെ (സമാധാനത്തിന്റെ) ഏറ്റവും വലിയ ശത്രു

ഒരിക്കൽ ഒരു യുവ യോഗി നദിക്കരയിൽ താമസിച്ചിരുന്നു. അവിടെ അദ്ദേഹം കൂടുതൽ സമയവും യോഗയും ധ്യാനവും ചെയ്തു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവിതം ലളിതവും ആശങ്കകളില്ലാത്തതുമായിരുന്നു. മറ്റ് ഉത്തരവാദിത്തങ്ങൾ ഇല്ലാത്തതിനാൽ, യോഗിക്ക് വളരെ നേരം ഇരുന്നു, നമ്മുടെ ഹൃദയത്തിലുള്ള ഭഗവാന്റെ മനോഹരമായ അതീന്ദ്രിയ രൂപത്തെ കണ്ണടച്ച് ധ്യാനിക്കാനാകും. ഇതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ദിനചര്യയും ധ്യാനവും.

ഒരു ദിവസം, നദീതീരത്ത്, യോഗി തന്റെ ഒരേയൊരു വസ്ത്രവും ഏക വസ്‌ത്രവും ആയ  തന്റെ ഉറ്റഭാഗങ്ങൾ മറയ്ക്കാൻ ഉപയോഗിച്ച കൗപീനം എന്ന തുണിക്കഷണം കഴുകി. അക്കാലത്ത്  കൊടും ചൂടുള്ളപ്പോൾ ഒരു ചെറിയ വസ്ത്രം ധാരാളമായിരുന്നു. അങ്ങനെയാണെങ്കിലും യോഗി ആ തുണിക്കഷണം കഴുകി ഉണക്കിയപ്പോൾ എനിക്ക് നഗ്നനായി അത് ഉണങ്ങുന്നത് വരെ കാത്തിരിക്കേണ്ടി വരുന്നു. ഒരു ദിവസം തന്റെ തുണി ഉണങ്ങാൻ കാത്തിരിക്കുമ്പോൾ അയാൾ ചിന്തിച്ചു:

"എനിക്ക് മറ്റൊരു തുണിക്കഷണം ഉണ്ടെങ്കിൽ, ഈ തുണി ഉണങ്ങുന്നത് വരെ ഞാൻ സമയം പാഴാക്കില്ല, ഞാൻ കുളികഴിഞ്ഞ് ഉടനടി വസ്ത്രം ധരിക്കാം."

ആ സമയം ഒരു ജ്ഞാനി അവിടെ കൂടി കടന്നു പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ചിന്ത വായിക്കാൻ ശക്തിയുള്ള ഒരു ജ്ഞാനി. അവൻ നിന്നുകൊണ്ട് യോഗിയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് പറഞ്ഞു:

"പ്രിയ മകനേ, നിന്റെ മനസ്സിലുള്ളത് എന്താണെന്ന് എനിക്കറിയാം. നിങ്ങൾ സമയം വാങ്ങാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. എന്നാൽ കൂടുതൽ സ്വത്തുക്കൾ സമ്പാദിക്കുന്നതിനേക്കാൾ നല്ലത് ഉള്ളതിൽ തീർക്കുന്നതാണ് നല്ലത് എന്ന് ഞാൻ നിങ്ങളോട് പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുക. ഈ വഴിയാണ് നല്ലത്. ”

അങ്ങിനെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ആ  ജ്ഞാനി യുവാവിന് അനുഗ്രഹം നൽകി യാത്ര തുടർന്നു.

യുവ യോഗി ആ ജ്ഞാനി തന്നോട് എന്താണ് പറഞ്ഞതെന്ന് ആഴത്തിൽ ധ്യാനിച്ചു, പക്ഷേ അവസാനം ഒരു തുണിക്കഷണം കൂടി എടുത്താൽ ഒന്നും സംഭവിക്കില്ലെന്ന് അദ്ദേഹം കരുതി, അത് ആഗ്രഹിക്കുന്നതിൽ അധികമല്ല. അങ്ങനെ അവൻ അടുത്തുള്ള ചന്തയിൽ പോയി ഒരു കൗപീനം കൂടി വാങ്ങിച്ചു

പിറ്റേന്ന് പതിവുപോലെ നദിയിൽ കുളിച്ച് വസ്ത്രങ്ങൾ തീർത്ത് പാറയിൽ ഉണങ്ങാൻ വച്ചു. എന്നിട്ട് അവൾ പുതിയ വസ്ത്രം ധരിച്ച് ധ്യാനത്തിന് പോയി. പിന്നീട്, യോഗി തന്റെ ഉണങ്ങിയ തുണി എടുക്കാൻ വീണ്ടും പാറയിലേക്ക് പോയി. പാറയിൽ നിന്ന് അത് എടുത്തപ്പോൾ, ആ തുണിക്കഷണം നിറയെ ചെറിയ ദ്വാരങ്ങളാണെന്നും വിശന്ന എലിയുടെ കടിയാണെന്നും യോഗിക്ക് മനസ്സിലായി. യോഗി അസ്വസ്ഥനായി, പക്ഷേ ചിന്തിച്ചു: "എനിക്കറിയാം, എന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ ഉണങ്ങുമ്പോൾ എലികളെ ഓടിക്കാൻ ഞാൻ ഒരു പൂച്ചയെ വാങ്ങും." അങ്ങനെ ആ യുവ യോഗി ഒരു പൂച്ചയെ വാങ്ങാൻ അങ്ങാടിയിലേക്ക്  തിരിച്ചു.

പിറ്റേന്ന് രാത്രി മയങ്ങുന്നത് വരെ യോഗി സന്തോഷത്തോടെ ധ്യാനിച്ചു. ഈ സമയം പൂച്ച യോഗിയെ കരഞ്ഞു  ശല്യപ്പെടുത്താൻ തുടങ്ങി: "ഓ, പൂച്ചയ്ക്ക് പാൽ വേണം, വിശക്കുന്നുണ്ടാവും" യോഗി നെടുവീർപ്പിട്ടു.

അങ്ങനെ ഇപ്രാവശ്യം ചന്തയിൽ പോയി ഒരു പശുവുമായി തിരിച്ചു വന്നു. രാത്രി വീണ്ടും വീഴുന്നതുവരെ എല്ലാം നിശബ്ദമായി നടന്നു, പശു കവർന്നെടുക്കാൻ തുടങ്ങി: "ഞാൻ എല്ലാ ദിവസവും പശുവിനെ കറക്കാൻ പോകുന്നില്ല!", അയാൾ ചിന്തിച്ചു. "അത് എന്നെന്നേക്കുമായി എടുക്കും."

അങ്ങനെ അവൻ പട്ടണത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുപോയി, അവിടെ ഒരു പെൺകുട്ടിയോട് ഭാര്യയാകാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. അവൾക്ക് പശുവിനെ കറന്ന് പൂച്ചയ്ക്ക് നൽകാം, അത് യുവ യോഗിയുടെ തുണിക്കഷണത്തിൽ നിന്ന് എലിയെ അകറ്റി നിർത്തും. അങ്ങനെ യോഗി കുറച്ചു നേരം സന്തോഷിച്ചു.

അപ്പോൾ കുഞ്ഞുങ്ങൾ വന്നു... ഒരു ദിവസം വരെ അവന്റെ ഭാര്യ അവനോട് പറഞ്ഞു: "ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു വീട് വേണം." അങ്ങനെ യോഗി ഒരു വീട് പണിതു.

സമയം കടന്നുപോകുമ്പോൾ, യോഗി കുറച്ചുകൂടി കൂടുതൽ കൂടുതൽ ധ്യാനിക്കുകയായിരുന്നു. തന്റെ വീടും വളരുന്ന കുടുംബവും മൃഗങ്ങളും പരിപാലിക്കുന്നതിൽ അവൻ നിരന്തരം തിരക്കിലായിരുന്നു. ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഒരു നിമിഷം സമാധാനം കിട്ടുമ്പോൾ, ആകുലതകളൊന്നുമില്ലാത്ത, ഒരു തുണിക്കഷണം മാത്രമായിരുന്ന ആ നാളുകളെ അയാൾ ഓർക്കാറുണ്ടായിരുന്നു.

അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം, ആ സമാധാനകാലങ്ങളെ ഓർത്ത്, വീണ്ടും പഴയ സാധു കടന്നുപോയി. സാധു പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു:

"നിങ്ങൾ ചിന്താശേഷിയുള്ളവരാണെന്ന് ഞാൻ കാണുന്നു, അതിനാൽ ഉള്ളതിൽ തൃപ്തിപ്പെടുന്നതാണ് നല്ലതെന്ന് ഞാൻ ഒരിക്കൽ കൂടി നിങ്ങളോട് പറയും, കാരണം കാര്യങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുകയോ ആഗ്രഹിക്കുകയോ ചെയ്യുമ്പോൾ അവസാനമില്ല."

സ്വീകാര്യതയും അകൽച്ചയും കൊണ്ട് നിങ്ങൾക്ക് ഒന്നും നഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല, കാരണം നിങ്ങൾക്ക് ഒന്നും ആവശ്യമില്ല.

With acceptance and detachment nothing you lose because you want nothing.