മനുഷ്യരെ പിടിക്കുന്നവൻ!

 മനുഷ്യരെ പിടിക്കുന്നവൻ!

“എന്നെ അനുഗമിക്കുക, ഇന്നു മുതൽ നീ മനുഷ്യരെ പിടിക്കുന്നവൻ ആകും.”—ലൂക്കോസ്‌ 5:

ഏകദേശം ഇരുപത് കൊല്ലo ഞാൻ റിക്രൂട്ട്മെന്റ് മേഖലയിൽ പ്രവർത്തിച്ചു. പതിനായിരക്കണക്കിന് ഉദ്യോഗാർത്ഥികൾ എന്റെ മുന്നിലൂടെ കടന്നുപോയിട്ടുണ്ട്. ആയിരങ്ങൾ വിവിധ ജോലികളിൽ പ്രവേശിച്ച് സന്തുഷ്ടരായി ജീവിക്കുന്നു. ചിലരെങ്കിലും ഇടയ്ക്ക് ഒരു ഫോൺ വിളിയിലൂടെയോ അല്ലെങ്കിൽ  ന്യൂ ഇയർ, ക്രിസ്മസ്, ഓണാശംസകൾ അയച്ചോ സ്നേഹബന്ധം നിലനിർത്തുന്നു.

ഞാൻ എനെറെ തൊഴിലിൽ ഏറ്റവും സന്തോഷവും സംതൃപ്തിയും കണ്ടെത്തിയത് , ജോലിയിൽ പ്രവേശിച്ച് ഏറെ വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷമാണ്. വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മടുപ്പും ഒരേ ജോലി ചെയ്യുന്നതിലെ വിരസതയും എന്നെ നിരന്തരം വേട്ടയാടി. കൂടാതെ  ബഹുഭൂരിപക്ഷം ഉദ്യോഗാര്ഥികളും ജോലി കിട്ടിയശേഷം കാണിക്കുന്ന കൃതജ്ഞതയില്ലായ്മ യും എന്നെ ഏറെ വിഷമിച്ചിരുന്നു.

ഈ സമയത്താണ് എന്നോട് വളരെ സ്നേഹവും വാത്സല്യവും ഉള്ള ഒരു സിസ്റ്റർ എന്റെ മനോവിഷമം തിരിച്ചറിയുകയും ചെയ്യുന്ന ജോലിയിൽ സംതൃപ്തി നേടാൻ അതിലെ പ്രത്യേകത കണ്ടുപിടിച്ച്, മനസ്സിലാക്കി വലിയ ഒരു കാൻവാസിൽ ചിത്രം പൂർണ്ണമായി ഉൾക്കൊണ്ട് ആ ജോലിയുടെ അസാധാരണത്വവും മഹത്വവും തിരിച്ചറിഞ്ഞു മുന്നോട്ടു പോകാൻ പ്രേരണ നൽകിയത്. സിസ്റ്റർ മുകളിലത്തെ ബൈബിൾ വാക്യം സൂചിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്, നീ മനുഷ്യരെ പിടിക്കുന്ന ജോലിയാണ് ചെയ്യുന്നത്. അത് ആത്മാർഥമായി ചെയ്യുക, ആയിരങ്ങൾക്ക് അവരുടെ ജീവിതം അർത്ഥവത്താക്കി കൊടുക്കാൻ നിനക്ക് സാധിക്കും, എന്ന അനുഗ്രഹ വചസ്സുകളോടെ എന്നെ പറഞ്ഞയച്ചു.

പിന്നീട് ഞാൻ ശാന്തമായി ഇരുന്ന് ആലോചിച്ചപ്പോൾ, എന്നിലെ കുറെ നന്മകൾ എനിക്ക് മുൻപിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നു. ഒരു കൺസൽട്ടൻറ് എന്നനിലയിൽ, ശരാശരിയിലും മുകളിലുള്ള നല്ല നല്ല കമ്പനികൾക്ക് വേണ്ടിയാണ് ഞാൻ റിക്രൂട്ട്മെന്റ് നടത്തിയിരുന്നത്. നിലവാരമുള്ള സ്ഥാപനങ്ങൾ, നിലവാരമുള്ള പദവികൾ , നിലവാരമുള്ള ശമ്പളം! ഒട്ടനവധി യുവാക്കളുടെ ജീവിതത്തിൽ നാഴികക്കല്ലായി അവർക്ക് നല്ലൊരു ജോലി ലഭിക്കാൻ ഞാനവരെ സഹാച്ചിട്ടുണ്ട്. തീർച്ചയായും അവരവരുടെ കഴിവുകൾ തന്നെയാണ് അവർക്ക് നല്ല ജോലി ലഭിക്കാൻ കാരണമായത്. എങ്കിലും ഒരു വഴികാട്ടിയാവാൻ എനിക്ക് സാധിച്ചു. സിസ്റ്ററുടെ വാക്കുകൾ എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നു - മനുഷ്യരെ പിടിക്കുന്നവൻ!!
പിന്നീട് പലപ്പോഴും ഒരു സുവിശേഷ വേലയാണ് ഞാനും ചെയ്യുന്നത്, എന്ന തോന്നൽ ഒരുപാട് സന്തോഷവും സംതൃപ്തിയും നൽകി. യേശു തന്റെ ശിഷ്യന്മാരെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിൽ കാണിച്ച മാതൃക, വലിയ പ്രചോദനമായി. ഓരോ ഇന്റർവ്യൂ വിലും മുന്നിൽ വരുന്ന ഉദ്യോഗാര്ഥിയുടെ എന്ത് നന്മയാണ് മേന്മയാണ് എനിക്ക് കണ്ടെത്താൻ കഴിയുക എന്നതിലായി എന്റെ ശ്രദ്ധ. പിന്നീട് ഹൊവാർഡ്‌ ഗാർഡ്നർ പറഞ്ഞുവച്ച ബഹുമുഖ ബുദ്ധി വൈഭവത്തിന്റെ തിയറി പഠിക്കുമ്പോൾ എന്റെ മുന്നിൽ വരുന്നവരിൽ ആരും തന്നെ കഴിവു കുറഞ്ഞവരില്ല എന്ന സത്യം മനസ്സിലാക്കി. സെലക്ട് ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ കൂടി, അവരെ പോസിറ്റീവ് ആയി മോട്ടിവേറ്റ് ചെയ്‌ത്‌ ഇന്റർവ്യൂ ക്യാബിനിൽ നിന്നും പറഞ്ഞയക്കാൻ എനിക്ക് സാധിച്ചു.

കരിയർ ഗൈഡൻസ്, കമ്പനികളിലെ ജോലിക്കാർക്ക് വേണ്ടിയുള്ള പരിശീലന പരിപാടികൾ എല്ലാം യേശുവചനങ്ങൾ പ്രചോദനമാക്കി മനോഹരമാക്കുവാൻ സാധിച്ചു. അടിസ്ഥാനം കൂടാതെ മണ്ണിൽ വീട് പണിത മനുഷ്യനും ഉറച്ച പാറമേൽ അടിസ്ഥാനം കെട്ടി വീടുപണിത മനുഷ്യനും കലാലയങ്ങളിൽ വിദ്യാർത്ഥികളിൽ പറയാതെ, എന്തൊക്കെ ഗൈഡൻസ് കൊടുത്താലും എന്തു പ്രയോജനം. അങ്ങിനെ ആഴത്തിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ യേശുവിന്റെ ഓരോ വചനവും നിത്യജീവിതവുമായി കൂട്ടിക്കെട്ടി നല്ലൊരു ഭാവി കെട്ടിപ്പടുക്കാൻ യുവാക്കൾക്ക് ഇത്രയധികം പ്രചോദനം നല്കുന്ന മറ്റൊരു മോട്ടിവേഷണൽ സ്പീക്കർ വേറെയില്ല എന്നു മനസ്സിലാവും.

താലന്തുകൾ
പത്ത് കന്യകമാരുടെ ഉപമ
അഷ്ടസൗഭാഗ്യങ്ങൾ,

ഇങ്ങിനെ ഓരോ സുവിശേഷ ഭാഗവും നമ്മുടെ നിത്യജീവിതവുമായി ഇഴചേർന്നു നിൽക്കുന്ന ദിവ്യ രത്നങ്ങളാണെന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിഞ്ഞാൽ, നമുക്ക് നമ്മെ തന്നെ തിരിച്ചറിയാൻ (ആത്മാവബോധം) ഈ വചനങ്ങൾ നിത്യവും ധ്യാനിച്ചാൽ മതി. ലോകാരോഗ്യ സംഘടന പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന പത്ത് ജീവിത നൈപുണ്യ കലകളിൽ ഒന്നാമതായി വരുന്നത് 'സ്വയം അവബോധം' തന്നെയാണ്.  

സ്വന്തം കണ്ണിലേക്ക് നോക്കുക, സ്വന്തം കണ്ണിലെ തടിക്കഷണം എടുത്തു മാറ്റുക, അതിനുശേഷം മറ്റുള്ളവരുടെ കണ്ണിലെ കരട് എടുക്കാം  - ഈ വാചകത്തിലൂടെ സ്വയ അവബോധത്തിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ സന്ദേശം യേശു ലോകത്തിന് നൽകുന്നു. നമുക്കൊക്കെ ഏറ്റവും ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള കാര്യം സ്വയം ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കുക എന്നതുതന്നെയാണ്. മറ്റുള്ളവരുടെ ആയിരം കുറ്റങ്ങൾ കണ്ടുപിടിക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. എന്നാൽ ശാന്തമായി സ്വസ്ഥമായി ഇരുന്ന് സ്വന്തം ഉള്ളിലേക്ക്, ഉണ്മയിലേക്ക് അൽപനേരം നോക്കാൻ (ധ്യാനിക്കാൻ) ഏറെ പ്രയാസമാണ്. പക്ഷെ അത് ശീലിക്കാൻ സാധിച്ചാൽ നിങ്ങൾക്ക് ലോകം കീഴടക്കുവാൻ സാധിക്കും. സ്വയാവബോധമാണ് വിജയത്തിന്റെ താക്കോൽ എന്ന സോക്രട്ടീസ് പറഞ്ഞത് അതുകൊണ്ടു തന്നെയാണ്.

യേശു മികച്ച ഒരു പരിശീലകനായിരുന്നു. വളരെ വ്യത്യസ്തമായ ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളിൽ നിന്നും തിരഞ്ഞെടുത്ത തന്റെ ശിഷ്യന്മാരെ നിരന്തരം പരിശീലിപ്പിച്ചു, മാർഗ്ഗദർശനം (Mentoring) നൽകി അവരെ പുതിയ മനുഷ്യരാക്കി മാറ്റി. വലിയ ആത്മീയതയും തത്വചിന്തയും മാത്രമല്ല, നിത്യജീവിതത്തിൽ മീൻ പിടിക്കുന്നതിൽ വരെ അവൻ അവരെ സഹായിച്ചു, പരിശീലിപ്പിച്ചു. മനുഷ്യരുടെ ഇടയിലേക്ക് അവരെ പറഞ്ഞയക്കുമ്പോൾ വ്യക്തവും കൃത്യവുമായ മാർഗ്ഗ നിർദ്ദേശങ്ങൾ എപ്പോഴും നൽകിയിരുന്നു. 

“നിങ്ങൾ ലോകമെങ്ങും പോയി, എല്ലാ സൃഷ്ടികളോടും സുവിശേഷം. പ്രസംഗിക്കുവിൻ" (മർക്കോ 16,15) യേശു ഈ വാക്കുകൾ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് നാമോരോരുത്തരോടുമാണ്. സു+വിശേഷം അഥവാ നല്ല വിശേഷങ്ങൾ, നല്ല വാർത്തകൾ ലോകത്തോട് പറയാൻ ബാധ്യസ്ഥരാണ് നാമോരോരുത്തരും. എന്നാൽ നാമിന്ന് സാമൂഹ്യ മാധ്യമങ്ങളിൽ കൂടി വെറുപ്പ്, വിദ്വേഷം, വ്യാജം, കപടത, നിന്ദ, വ്യക്തിഹത്യകൾ ഫോർവേഡ് ചെയ്യുന്ന, ഷെയർ ചെയ്യുന്ന പാവകളായി ജീവിക്കുന്നു? സുവിശേഷം (നല്ല വിശേഷങ്ങൾ)  പറയാൻ ബാധ്യസ്ഥരായ നമ്മൾ വിഷം പരത്തുന്ന ക്രിസ്തു ശിഷ്യരായി അറിയപ്പെടുന്നു!!

നമുക്ക് ഓരോ ദിവസവും ഒന്ന് ആത്മപരിശോധന നടത്തിയാലോ? ഇന്ന് ഞാൻ പകർന്നത് സുവിശേഷമാണോ? സദ് വർത്തയാണോ? 
----------------------

ജോസി വർക്കി

ജീവിതം തന്നെ ഒരു അത്ഭുതം

പണ്ട് ബെങ്കായി എന്നൊരു സെൻ ഗുരുവിനെ കാണാൻ മറ്റൊരു ഗുരുവിന്റെ ശിഷ്യൻ എത്തിച്ചേർന്നു. അദ്ദേഹം തെല്ല് അഭിമാനത്തോടെ ബെങ്കായിയോട് ചോദിച്ചു. 'എന്റെ ഗുരുവിന് ജലത്തിന് മുകളിലൂടെ നടക്കുവാൻ സാധിക്കും. താങ്കൾക്ക് അതുപോലെ എന്ത് അത്ഭുതമാണ് വശമുള്ളത്?'. ഒട്ടും താമസിക്കാതെ ബെങ്കായി അതിന് ഇങ്ങിനെ മറുപടി കൊടുത്തു. 

"എനിക്ക് വിശക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നു. ഉറക്കം വരുമ്പോൾ ഉറങ്ങുന്നു. അതാണ് എനിക്ക് അകെ വശമുള്ള അത്ഭുതങ്ങൾ."

ഈ കഥയെ പരാമർശിച്ചു കൊണ്ട് ഓഷോ പറയുന്നത് ഇപ്രകാരമാണ്. 

The only miracle, the impossible miracle, is to be just ordinary. 

I can make you ordinary, I can make you simple human beings, I can make you like trees and birds. 

There is no miracle around here but life. If you can feel, this is the greatest miracle.

ശ്രീകൃഷ്ണ തത്വം : ദാമ്പത്യം

ഒരിക്കൽ ഭഗവാൻ ശ്രീകൃഷ്ണനും ഗോപന്മാരും ഗോക്കളെ മേച്ചു വളരെ ദൂരം നടന്നതിനാൽ ഗോപന്മാർക്കു വളരെ വിശപ്പും ദാഹവും മൂലം ക്ഷീണം അനുഭവപ്പെടുകയും അവർ കൃഷ്ണനോട് തങ്ങളുടെ സ്ഥിതിയെപ്പറ്റി പറയുകയും ചെയ്തു. ഗോപന്മാരുടെ വിഷമം മനസ്സിലാക്കിയ ഭഗവാൻ അവിടെ അടുത്തു തന്നെയുള്ള ഒരു അശോക വൃക്ഷ ചുവട്ടിൽ എല്ലാവരെയും കൂട്ടി നിൽക്കുന്ന സമയത്തു കുറച്ചകലെയായി വേദമന്ത്രോച്ചാരണങ്ങളുടെ ധ്വനി കേൾക്കുകയാൽ തന്റെ കൂട്ടുകാരോട് അവിടെ കുറെ ബ്രാഹ്മണർ ഒരു യജ്ഞം നടത്തുന്നുണ്ടെന്നും നിങ്ങൾ അവിടെ ചെന്ന് കൃഷ്ണനും ബലരാമനും ഇവിടെ അടുത്തു വന്നിട്ടുണ്ടെന്നും അവർക്കു വല്ലതും ഭക്ഷണം കിട്ടിയാൽ കൊള്ളാമെന്നുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞയച്ചിരിക്കുന്നതായി അറിയിക്കുവാനും ഗോപബാലന്മാരോട് പറഞ്ഞയച്ചു. ഗോപബാലന്മാർ അതനുസരിച്ചു അവിടെ ചെല്ലുകയും ആ ബ്രാഹ്മണരോട് ഭഗവാൻ പറഞ്ഞയച്ചതിനെ അവരെ അറിയിക്കുകയും ചെയ്തു. പക്ഷെ വിദ്യാമദത്താൽ പ്രഭാവിതരായിരുന്ന അവരിൽ ഇത് കോപത്തെ സൃഷ്ടിക്കുകയും ഗോപബാലന്മാരെ അവിടെനിന്നും ഓടിച്ചുവിടുകയും ചെയ്തു.നിരാശരായി തിരിച്ചെത്തിയ ഗോപബാലന്മാരോട് ഭഗവാൻ ഇപ്പോൾ അവരുടെ ഭാര്യമാരായ ബ്രാഹ്മണിമാരുടെ അടുക്കൽ ചെന്ന് ഇതേ വർത്തമാനം ഉണർത്തിക്കുന്നതിന് ആവശ്യപ്പെട്ടു. കൃഷ്ണൻ വന്നിരിക്കുന്നു എന്ന് കേട്ടപാടെ അവരെല്ലാം ഓടി തങ്ങളുടെ ഭർത്താക്കന്മരുടെ അടുത്തുചെന്നു ഈ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോഴും അവരിൽ അത് കാര്യമായ പ്രതികരണം ഒന്നും ഉളവാക്കിയില്ല. തങ്ങളുടെ ഭർത്താക്കന്മാരുടെ അജ്ഞത മനസ്സിലാക്കിയ അവർ യജ്ഞത്തിനായി തയ്യാറാക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന ഭക്ഷണ സാധനങ്ങളെല്ലാമെടുത്തു ഗോപബാലന്മാരുടെ കൂടെ ഭഗവാൻ നിൽക്കുന്ന സ്ഥലത്തേക്ക് പോവുകയും അവിടെയെത്തി എല്ലാം ഭഗവാന് സമർപ്പിച്ചു തങ്ങളുടെ ഭർത്താക്കന്മാരുടെ അവിവേകത്തെ പൊറുക്കണമെന്നു അപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. ഭഗവാൻ ആ ഭക്ഷണ സാധനങ്ങളെല്ലാമെടുത്തു ഗോപന്മാർക്കു നൽകി. അതിനു ശേഷം ബ്രാഹ്മണിമാരോട് നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് ഇവിടെവരെ വന്നതെന്നും മറ്റും ചോദിച്ചു അവരെ അനുഗ്രഹിച്ചു അവരോട് തിരിച്ചുപോകാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. പക്ഷെ അവർ തിരിച്ചുപോകാതെ അവിടെത്തന്നെ നിൽക്കുകയും ഇനി തങ്ങൾ തിരിച്ചുപോവില്ല എന്ന് ഭഗവാനോട് പറയുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇവിടെ ഭഗവാൻ അവർക്കു നൽകുന്ന ഒരു ഉപദേശമുണ്ട്. ഇത് വളരെ വളരെ പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്ന ഒന്നാണ്. ഭഗവാൻ അവരോട് പറയുന്നത് ഭർതൃമതിയായ ഒരു സ്ത്രീയുടെ ഭർതൃ സ്ഥാനത്തു നില്കുന്നത് താൻ തന്നെയാണെന്നാണ്. ഭഗവാൻ അവരോട് പറയുന്നത് നിങ്ങളുടെ ഭർത്താക്കന്മാരിൽ എന്നെത്തന്നെ ദർശിക്കണമെന്നും അതിനാൽ തിരിച്ചുചെന്നു സന്തോഷത്തോടുകൂടി ഭർത്താക്കന്മാരോട് കൂടി സന്തോഷകരമായി ഭഗവദ്ധ്യാനത്തോടുകൂടി ജീവിക്കുക എന്നുമാണ്. ''യാവത് പവനോ നിവസതി ദേഹേ" എന്ന ശങ്കരാചാര്യ സ്വാമികളുടെ ശ്ലോകം ഈ ഘട്ടത്തെ ആധാരമാക്കിയുള്ളതാണ്. ശങ്കരാചാര്യ സ്വാമികളുടെ സൂക്ഷ്മ ദർശിത്വം എത്രയേറെ ഉണ്ട് എന്നുള്ളത് ഇതിൽനിന്നും നമുക്ക് മനസിലാക്കാം. അപ്പോഴേക്കും തങ്ങൾക്കു പറ്റിയ തെറ്റ് മനസ്സിലാക്കിയ ബ്രാഹ്മണരും അവിടെയെത്തി ഭഗവാനെ സാഷ്ടാംഗം പ്രണമിച്ചു. ഈ ഘട്ടം വായിക്കുമ്പോൾ നമുക്ക് ആദ്യം തോന്നുന്നത് നാം അമ്പലങ്ങളിൽ എന്തിനാണ് വഴിപാട് കഴിക്കുന്നത്?അതൊക്കെ ആർക്കെങ്കിലും ദാനം ചെയ്‌താൽ പോരെ എന്നാണ്. ഇത് നമ്മുടെ മനസ്സിനെ ബാധിച്ചിരിക്കുന്ന താമസ്സിൽ നിന്നുദ്ഭവിക്കുന്ന ചിന്തയാണ്. ഭഗവാൻ എന്തുകൊണ്ട് ആദ്യം ഗോപന്മാരെ വേദ വിധികളോടെ യജ്ഞം ചെയ്യുന്ന ബ്രാഹ്മണരുടെ അടുക്കൽ വിടുന്നു? പലരും ഈ ലീലയെ ബ്രാഹ്മണത്വത്തെ തരംതാഴ്ത്തിക്കാണിക്കുവാൻ ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്. പക്ഷെ ഇതിന്റെ യാഥാർഥ്യം അതല്ല. പുരുഷൻ അഹങ്കാരത്തിന്റെ പ്രതീകമാണ്. സ്ത്രീ ഭക്തിയുടെയും സമർപ്പണത്തിന്റെയും. വിവാഹം എന്നത് ഇത് രണ്ടിന്റെയും സംയോഗമാണ്. വിവാഹത്തോടുകൂടി പുരുഷൻ തന്റെ അഹങ്കാരത്തെ കുറച്ചു ഭക്തിയെയും സമർപ്പണഭാവത്തെയും തന്നിലേക്ക് സ്വീകരിക്കണം. ഇല്ലായെങ്കിൽ വെള്ളത്തിൽ വരച്ച വരക്കു സമമാണ് അവന്റെ ജീവിതം. ഉപനയനം മുതൽ വേദം ഉരുവിട്ടുപഠിക്കുന്ന ബ്രാഹ്മണൻ പ്രായേണ കർമങ്ങൾക്കു അമിതപ്രാധാന്യത്തെ നൽകി അഹങ്കാരത്തിൽ ഈശ്വരനെ തന്നെ മറന്നു പ്രവർത്തിക്കുന്ന അവസരങ്ങൾ ചിലപ്പോൾ ഉണ്ടായെന്നു വരും. നിത്യവും ഗായത്രിയും സന്ധ്യാവന്ദനവും ചെയ്യുന്ന ബ്രാഹ്മണന്റെ വിദ്യ ഈശ്വരനെ തന്റെ ജീവിതത്തിൽ സാക്ഷാത്കരിക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയാണ്. അതിനു കർമങ്ങളുടെ കൂടെ ഭക്തിയും അത്യാവശ്യമാണ് എന്ന് അവരെ പഠിപ്പിക്കുന്നതിന് വേണ്ടിയാണ് ഭഗവാൻ ഈ ലീല ചെയ്യുന്നത്. ഭക്തിയില്ലാത്ത കർമം പാഴ് വേലയാണ് ത്യാഗരാജ സ്വാമികൾ തന്റെ ഒരു കീർത്തനത്തിൽ ഇതിനെ ശവത്തിനു ചെയ്യുന്ന അലങ്കാരമായിട്ടാണ് വർണിച്ചിരിക്കുന്നതു.രണ്ടുകൂട്ടരുടെ അഹങ്കാരത്തെ ഭഗവാൻ ഇതുവരെ മാറ്റിയിരിക്കുന്നു. ഒന്ന് ബ്രഹ്മാവിന്റെത് .ഇപ്പോൾ ബ്രാഹ്മണരുടേതും. ബ്രാഹ്മണർക്കു ഈ ശരീരത്തിൽ തന്നെ മൂന്നു ഭാവങ്ങളുണ്ട്. അതിനാൽ അവരുടേത് 'ത്രിവൃത്‌ ജന്മ്മം ' എന്ന് അറിയപ്പെടുന്നു. ശൗക്രം , സാവിത്രം ദൈത്യം എന്നിവയാണ് അവ. ഇത് മൂന്നും ബ്രാഹ്മണനിൽ അഹങ്കാരഹേതുവായി പരിണമിക്കുന്നു. അതിനാൽ അവർ ഇതിനെ മനസ്സിലാക്കി ജീവിക്കണമെന്നും ഭഗവാൻ പറയുന്നു. ആരാണോ വിഷ്ണുവിന് വിമുഖന്മാരായി കർമം ചെയ്യുന്നത് അവരുടെ കർമങ്ങൾ ത്യാഗരാജ സ്വാമി പറയുന്നതുപോലെ ശവത്തിൽ ചെയ്യുന്ന അലങ്കാരമാണ് എന്ന് മറ്റുള്ളവരും മനസ്സിലാക്കണം എന്നാണ് ഈ ലീലയുടെ ആന്തര്യം. ഭാര്യ ഭർത്താക്കന്മാരുടെ ജീവിതം പരസ്പര പൂരകങ്ങളായിരിക്കണമെന്നും ഈ ലീല നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നു. ദാമ്പത്യത്തിൽ രണ്ടുപേർക്കും തുല്യ പ്രാധാന്യതയുണ്ട്. അതേപോലെ ഈശ്വര സാക്ഷാത്കാരത്തിനുള്ള യജ്ഞമാണ് ദാമ്പത്യമെന്നും അത് കേവലം വൈകാരികം മാത്രമായ ഒരു ബന്ധമല്ല എന്നും ഈ ലീല നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നു. അതല്ലായെങ്കിൽ അത് രാവണ മണ്ഡോദരിമാരുടേതുപോലെ ഒരു ജന്മം വ്യർത്ഥമാക്കിക്കളയാനെ ഉപകരിക്കുന്നുള്ളൂ.....ശ്രീ ഗുരുഭ്യോ നമ....

Feeling Free and Relaxed is a Choice!

*How to Empty and Free your Mind!*
〰〰〰〰〰〰〰〰
A Guruji was teaching his students how to empty and free their mind:
"The Guru was walking through the market place with his disciples.
They saw a man dragging a cow by a rope.
Guru told the man to wait and asked his disciples to surround them.
“I am going to teach you something” and continued...
“ *Tell me who is bound to whom?* Is the cow bound to this man or the man is bound to the cow?"
The disciples said without hesitation “Of course the cow is bound to the man!. The man is the master. He is holding the rope. The cow has to follow him wherever he goes. The man is the master and the cow is the slave.”
“Now watch this”, said the Guruji and took a pair of scissors from his bag and cut the rope.
The cow ran away from the master and the man ran after his cow. “Look, what is happening”, said the Guru
_“Do you see who the Master is? The cow is not at all interested in this man. The cow in fact, is trying to escape from this man._
*This is the case with our MIND.*
Like the cow, all the non-sense that we carry inside is not interested in us. WE ARE INTERESTED IN IT, we are keeping it together somehow or the other. We are going crazy trying to keep it all together under our control.
The moment we lose interest in all the garbage filled in our head, and the moment we understand the futility of it, it will start to disappear. Like the cow, it will escape and disappear.”
Feeling Free and Relaxed is a Choice!

What spirituality is? Kaushika’s story as told by Ram Vakkalanka

There was a young man called Kaushika, who practiced meditation and yogic austerities for a long time in a forest near a city called Mithila in northeastern part of India. One day, while Kaushika was resting under a tree after a long stretch of meditation, a crane landed on top of the branch directly above Kaushika and defecated. The bird’s excretion fell on Kaushika’s head. Kaushika felt uncontrollable wrath at this and looked at the bird severely. As if Kaushika’s angry looks were a deadly arrow, the crane fell down dead. Seeing this, Kaushika thought to himself that be due to his austerities, he attained some kind of extraordinary powers and was proud of himself.

Just as a honey-bee collects honey little by little from many flowers, the spiritual aspirant has to collect his food little by little from different households, without being a burden on any family. The aspirants are allowed only one meal a day and they can ask for food only three times. As per the tradition, Kaushika went into the city to get some food later that day. As luck would have it, Kaushika didn’t get any food from the first two houses he chose that day. Kaushika stood in front of the third and last house for the day, hungry and tired, and asked for food. The lady of the house was busy serving a meal to her family at that time and didn’t respond promptly to Kaushika. Having asked for food three times and not getting any response, Kaushika was about to move on with a little disappointment, when he saw the lady of the house hastily coming out with some food to donate. Starving and impatient, Kaushika looked at her angrily for the inordinate delay in serving him food.

The lady, sensing Kaushika’s anger, looked at him quietly and said, “I was busy serving my family and hence the delay. Besides, I am not a crane to be killed by your angry looks.” Kaushika’s consternation knew no bounds! How did this lady know about the morning’s incident, to which there were only two witnesses: himself and the crane! The lady, as if reading Kaushika’s thoughts said to him, “Yoga is not just about sitting under a tree and meditating. You can attain enlightenment by discharging your responsibilities perfectly and being detached. If you have further doubts, please see the town butcher Dharmavyadha and he will give you all answers.”

Kaushika, quite humbled, silently walked away from there looking for Dharmavyadha, the butcher. As soon as Dharmavyadha saw Kaushika, he smiled, addressed Kaushika by name and remarked about the latter’s encounter with the lady as if he were a direct witness to the incident. This was the second shock for the day to Kaushika. Reduced to dust by the so-called commoners, Kaushika humbly asked Dharmavyadha what kind of yogic practices he practiced to obtain such miraculous spiritual powers. Dharmavyadha said to Kaushika, “I never practiced any spiritual austerities, meditation or yoga like you. All I know is how to do my duty well. I serve my parents and elders, take care of my family, fulfill my obligations to the society and I practice detachment from all this knowing that I am the eternal self and always free.” Kaushika received Dharmavyadha’s teachings with utmost reverence, realized his folly in talking the life of an innocent bird and left with a perfect idea of yoga philosophy.

Adi Shankaracharya, one of the most renowned yoga philosophers, said: Svasvakarmanushthanameva Bhagavataha Puja - fulfilling one’s duties and obligations constitutes highest spiritual austerity and leads to spiritual liberation. Bhagavadgita, one of the most authoritative works on yoga, offers an interesting definition of yoga: Yogaha Karmasu Kaushalam – yoga is perfect fulfillment of one’s duties. In other words, a plumber who does a great job is practicing yoga, an athlete who brings medals to his country is a yogi, a mother who raises a healthy family is a yogi, a leader who leads his community towards progress is a yogi. Yoga is the birthright of everyone; no country, no culture, no color, no race has an exclusive right to it. The housewife, the musician, the mechanic…anyone can (and should) be a yogi.

... fulfill your role in the world

Osho on Adi Shankaracharya Discussion With Mandan Mishra

Osho - I remembered about the original Shankaracharya, Adi Shankaracharya. He is a predecessor of nearly fourteen hundred years ago. He died a young man, he died when he was thirty-three. He created a new tradition of sannyasins, he created four temples in all the four directions, and he appointed four shankaracharyas, one for each direction.

I remembered about him that he traveled all over the country defeating great, well-known philosophers -- that was in a totally different atmosphere. One great philosopher was Mandan Mishra; he had a great following. Still in his memory a town exists. I have been there many times. It is on a beautiful bank of the Narmada, one of the most beautiful rivers.

That is the place where the river descends from the mountains, so it has tremendous beauty. The city is called Mandala, in memory of Mandan Mishra. Shankara must have been at the age of thirty when he reached Mandala. Just on the outskirts of the town, by a well, a few women were drawing water. He asked them, "I want to know where the great philosopher Mandan Mishra lives."

Those women started giggling and they said, "Don't be worried, you just go inside. You will find it."Shankara said, "How will I find it?"

They said, "You will find it, because even the parrots around his house -- he has a big garden and there are so many parrots in the garden -- they repeat poetries from the UPANISHADS, from the VEDAS. If you hear parrots repeating, singing beautiful poetries from the Upanishads, you can be certain that this is the house of Mandan Mishra."

He could not believe it, but when he went and he saw, he had to believe. He asked Mandan Mishra -- he was old, nearabout seventy -- "I have come a very long way from South India to have a discussion with you, with a condition: If I am defeated, I will become your disciple, and if you are defeated, you will have to become my disciple. Naturally, when I become your disciple all my disciples will become your disciples and the same will be true if you become my disciple -- all your disciples will become my disciples."

Old Mandan Mishra looked at the young man and he said, "You are too young and I feel a little hesitant whether to accept this challenge or not. But if you are insistent, then there is no way; I have to accept it. But it does not look right that a seventy year old man who has fought thousands of debates should be fighting with a young man of thirty.

But to balance, I would suggest one thing" -- and this was the atmosphere that has a tremendous value -- "to substitute, I will give you the chance to choose the judge who will decide. So you find a judge. You are too young, and I feel that if you are defeated at least you should have the satisfaction that the judge was your choice."

Now where to find a judge? The young man had heard much about Mandan Mishra's wife. Her name was Bharti. She was also old, sixty-five. He said, "I will choose your wife to be the judge."

This is the atmosphere, so human, so loving. First Mandan Mishra gave him the chance to choose, and then Shankara chose Maridan Mishra's own wife! And Bharti said, "But this is not right, I'm his wife, and if you are defeated you may think it is because I may have been prejudiced, favorable towards my husband."

Shankara said, "There is no question of any suspicion. I have heard much about your sincerity. If I'm defeated, I'm defeated. And I know perfectly well if your husband is defeated, you will be the last person to hide the fact."
Six months it took for the discussion. On each single point that man has thought about they quarreled, argued, quoted, interpreted, and after six months the wife said, "Shankara is declared victorious. Mandan Mishra is defeated."

Thousands of people were listening for these six months. It was a great experience to listen to these two so refined logicians, and this was a tremendous experience, that the wife declared Shankara to be the winner. There was great silence a for few moments, and then Bharti said, "But remember that you are only half a winner, because according to the scriptures the wife and husband makes one whole. I'm half of Mandan Mishra. You have defeated one half; now you will have to discuss with me."

Shankara was at a loss. For six months he had tried so hard; many times he had been thinking of giving up -- the old man was really very sharp even in his old age. Nobody has been able to stand against Shankara for six months, and now the wife says his victory is only half. Bharti said, "But I will also give you the chance to choose your judge."

He said, "Where am I going to find a better judge than Mandan Mishra? You are such simple and fair and sincere people. But Bharti was very clever, more clever than Shankara had imagined, because she started asking questions about the science of sex.

Shankara said, "Forgive me, I am a celibate and I don't know anything about sex."

Bharti said, "Then you will have to accept your defeat, or if you want some time to study and experience, I'm willing to give you some time."

He was caught in such a strange situation; he asked for six months and six months were given. "You can go and learn as much as you can because this will be the subject to begin with, then later on, other subjects. It is not easy," Bharti said, "to beat Mandan Mishra. But that half was easier! I am a much harder woman. If I can declare the defeat of my husband, you can understand that I am a hard woman. It is not going to be easy. If you feel afraid don't come back; otherwise we will wait for six months."

This atmosphere continued for thousands of years. There was no question of being angry, there was no question of being abusive, there was no question of trying to prove that you are right by your physical strength or by your arms or by your armies. These were thought to be barbarous methods; these were not for the cultured people.

Source : from Osho Book “The Golden Future”

UNIVERSAL TEACHINGS OF SWAMI VIVEKANANDA

Swami Vivekananda
UNIVERSAL TEACHINGS OF SWAMI VIVEKANANDA

SEE GOD IN ALL

This is the gist of all worship - to be pure and to do good to others. He who sees Siva in the poor, in the weak, and in the diseased, really worships Siva, and if he sees Siva only in the image, his worship is but preliminary. He who has served and helped one poor man seeing Siva in him, without thinking of his cast, creed, or race, or anything, with him Siva is more pleased than with the man who sees Him only in temples.

GOD IS WITHIN YOU

It is impossible to find God outside of ourselves. Our own souls contribute all of the divinity that is outside of us. We are the greatest temple. The objectification is only a faint imitation of what we see within ourselves.

PERSEVERE IN YOUR SEARCH FOR GOD

To succeed, you must have tremendous perseverance, tremendous will. "I will drink the ocean," says the persevering soul, "at my will mountains will crumble up." Have that sort of energy, that sort of will, work hard, and you will reach the goal.

TRUST COMPLETELY IN GOD

Stand up for God; let the world go. Blessed is the man who trusts in the God and whose trust is in the Lord. For he will be like a tree planted by the water, that extends its roots by a steam and will not fear when heat comes. But its leaves will be greenand it will not be anxious in a years of drought nor cease to yield fruit.

LOVE OF GOD IS ESSENTIAL

Giving up all other thoughts, with the whole mind day and night worship God. Thus being worshipped day and night, He reveals himself and makes His worshippers feel His presence.

Guru Nitya Chaitanya Yati (1923 - 1999)

Nitya was born November 2, 1923, as the first son of Pandalam Raghava Panicker, a poet and professional teacher in Kerala. After his matriculation, he left home as a wandering mendicant to familiarize himself with the land and people of his country of birth. In those days, India was undivided. His wanderings took him to every nook and cranny of the subcontinent, both cities and villages, of almost all parts of what is now India, Pakistan and Bangladesh. He met all the great people of the subcontinent including great leaders like Mohandas Gandhi and poets of high repute. He sat at the feet of several spiritual masters, including Sufi fakirs, Jain munis and Buddhist monks, and Hindu teachers such as Ramana Maharshi and Nityananda.
In 1947 he joined the University College, Alwaye, to continue his academic studies. After specializing in Philosophy and Psychology he taught these subjects in two Indian Universities. He again sat at the feet of highly reputed sannyasis to learn Vedanta, Samkhya, Yoga, Mimamsa, Indian poetics and literature.
In 1951, he accepted Nataraja Guru as his spiritual preceptor and after Nataraja Guru left his body, Guru Nitya functioned as the continuator of Narayana Guru and Nataraja Guru as Guru and Head of Narayana Gurukula. As Narayana Gurukula is a world community, the Guru has to act as a liaison between all members of the Gurukula at an interpersonal level in the teacher-taught context and as the enunciator of programs from time to time to spur the Gurukula community to work in unison, to help everyone to understand his or her integral value vision (svadharma).
Guru Nitya published over 120 books in Malayalam and 80 books in English, as well as countless articles on philosophy, psychology, social ethics and aesthetics. He also functioned as the chairperson of the East-West University, as the Commissioner for World Education and as a committed sponsor of the World Government of World Citizens. He attained his mahasamadhi on May 14, 1999 and his legacy of love and wisdom continues in his writing and in his disciples.

Source: http://www.geocities.com/Athens/Agora/4241/Pages/nitya.html